راهبرد نجات اقتصاد ایران ( 578 ) ایران می تواند هواپیمای بزرگ مسافر بری ملی بسازد؟

یکی از بزرگترین تحریم های که بر علیه جمهوری اسلامی ایران'>ایران ایجاد و مرتبا ابقاء شد همین فروش هواپیمایی مسافربری و حتی نظامی بود.

استکبار دو خط موازی تحریم تحقیر و تضعیف جمهوری اسلامی ایران در این زمینه در مرکز دستور خود قرار داده بود و هنوز هم دارد در این شیپور از دهانه گشادش می دمد؟

اما دولت مردان ایرانی نوعا در این زمینه مردد و نامطمعن ظاهر شدند؟

این موضوع علل تاریخی دارد سقوط مکرر هواپیماهای ایرانی در طی سالهای بعد از انقلاب یکی از علل این مرددی و عدم تصمیم گیری به شمار می آید.

هواپیماهای سقوط کرده را می توان در دودسته سقوط فنی و سیاسی دسته بندی کرد.

بعضی از هواپیماها واقعا دچار حادثه شدند بعضی هم با دخالت استکبار دچار هکر ها و چالش های مغناطیسی شدند.

اگر چه رسانه های خارجی در زمان وقوع هر یک سعی می کردند تسویه حسابهای داخل حکومت ایران را منشاء آنها قلمداد کنند؟

بطور کلی آمار سقوط هواپیما در ایران در سالهای گذشته بیشتر از نرم جهانی بوده و همین موضوع دستاویز غرب شده تا یک پروژه " عقیم سازی " همینطور " یاس سازی" و حقیر سازی " " خنثی سازی "

ملی و صنعتی ایران را دنبال کنند متاسفانه مدیران نصب شده در سازمان هواپیما سازی ایران ( هسا ) هم در همین دام افتادند.

غرب دو پروژه نا امید سازی در ساخت و یاس در کنار گذاشتن غرب و محصولات خود را در این زمینه پیگیری کرده و می کند.

برای غرب خیلی سنگین تمام خواهد شد اگر ایران هواپیمای ملی مسافری بزرگ و مطمئن تولید کند؟

لذا بسیار تلاش خواهد کرد تا از ریشه این درخت خشک کند.

آنان می دانند که استعداد ایرانی ها قادر است به سادگی با مهندسی معکوس به این صنعت راهبردی دست پیدا کند؟

اما متاسفانه دولت مردان ما به اندازه آنان اطمینان ندارند؟

خلاصه یک گزارش CIA حاکی از نگرانی عمیق پنتاگون از مهندسی معکوس سلاحهای بدست روسیه افتاده در جنگ اوکراین نشان می دهد آنان از مهندسی معکوس ایرانی ها بسیار بیشتر نگران هستند تا مهندسی معکوس روسها؟

درست پس از سقوط مکرر هواپیماهای توپولف 154 در ایران و سقوط هواپیمای 140 آنتونوف در نزدیکی اصفهان نشانه های بارزی از خوشحالی و تحقیر را بروز دادند که طبیعی نبود انگار سقوط های مکرر بدست خودشان انجام گرفته است.

مصاحبه یک متخصص اروپایی هم نشان از همین نگرانی دارد.

اگر چه هواپیمای توپولف 154 شاهکار نبود اما سقوطهای مکرر آن در ایران نیز بیشتر از سقوط های آن در کشورهای بلوک شرق بود؟

هیچگاه از خود پرسیده ایم چرا اینقدر در این موضوع غرب فشار می آورد ؟

پاسخ روشن است فشار مضاعف بیش از حد لازم نشان می دهد آنان با تحقیر و تکذیب و تخریب ایران و صنعت ایران سعی دارند برتری نژادی صنعتی و تکنولوژی حود را به رخ ما بکشند بار دیگر ما را تسلیم و تطمیع کنند.

این صنعت در دنیا یک حالت اختصاصی و انحصاری پیدا کرده است حتی شرکت بزرگ هواپیما سازی برزیل Embrar امپرائر نتوانست از دسیسه های این انحصار خارج شود در خاتمه به همکاری با شرکت بوئینگ رضایت داد؟

اما چرا این صنعت انحصاری و راهبردی است؟

بوئینگ با فروش سالانه حدود هفتصد میلیارد دلار و ایراباس با فروش هشتصد میلیارد دلار نبض جهانی این صنعت در دست دارند تازه این گردش مالی فقط منجصر به هواپیمای مسافربری است هر دو در صنعت نظامی سرمایه گذاری های کلان و تولیدات زیادی دارند که آمار فروش آنها معمولا سری است؟

بوئینگ در سال2022 تعداد 480 هواپیما و ایرباس با تحویل 661 عدد هواپیما به کار خود ادامه دادند.

هر دو شرکت سعی دارند تا با بازی با قیمت ها و سیاسی کاری بازار بیشتری را بدست آورند و همینطور شرکتهای رقیب وادار به شکست یا قبول همکاری کنند همینکار با امپرائر برزیل هم انجام دادند؟

حتی شرکتهای بزرگ چینی و روسی قادر به رقابت با این دو غول بررگ نظامی سیاسی جاسوسی اقتصادی نیستند؟

شرکت های شرقی بلوک شوروی قبل هم با دسیسه اینان بسته شد؟

اگرچه من اعتقاد دارم روسیه اهمیت استراتژیک این صنعت بخوبی درک نکرد  و در سالهای فروپاشی تمام شرکت های بزرگ هواپیما سازی خود را از دست داد بسیاری از متخصیصن این شرکت ها هم به غرب مهاجرت کردند در صنایع هواپیمایی غربی مشغول به کار شدند ؟

اخیرا شرکت هواپیما سازی سوخو برای بخش مسافری خود دست به تدارکات زیادی زده اما به نظرم خیلی دیر و ضعیف بوده این تلاشها؟

اگرچه در هواپیمای نظامی پیشرفت خوبی داشته اند.

تنها شرکت بزرگ چینی هواپیما سازی  کوماک هم با وجود حمایت کامل دولت چین مجبور شد همکاری با دو شرکت قبول کند تا ظرف چند سال نزدیک به 500 فروند پیش فروش داشته باشد؟

هواپیما سازی بسیار بیشتر از ساخت اتومبیل سود به همراه  انحصار احتکار و شکوفایی صنعتی بدنبال دارد.

این صنعت با بیش از 280 صنعت موازی همکاری و زنجیره تولید ایجاد می کند .

حتی تولید در مقیاس کم هم تجاری و امکان پذیر است نسبت قیمت یک هواپیما به وزن آن از یک ارزش افزوده بسیار بالا حکایت دارد؟

تولید کنندگان هواپیما های کوچک تجاری تفریحی مسافرتی غربی حتی با تولید 20 تا 100 عدد در سال هم از درآمد هنگفت و حقوقهای کلان بهره مند هستند؟

هواپیما سازی آر تی آر ایتالیایی فرانسوی هواپیما سازی گلف استریم هواپیما سازی ساب هواپیما سازی آئرواسپیشیال و هواپیما سازی MRJ میتسوبیشی از این جمله هستند.

حتی می شود شرکت های بسیار کوچک اروپایی و آمریکایی نام برد که هواپیمای چند نفره تولید می کنند و هنوز هم موفق هستند؟

اما الزامات ساخت هواپیما در ایران .

اولین گام جلو آمدن دولت برای فراخوان دادن تمام شرکت ها و اشخاص علاقه مند در این زمینه است اصولا کارهای بزرگ بدون دخالت دولتها شکل نمی گیرد امکان تاسیس ندارند یا بسیار با تاخیر راه می افتند ؟

دولت به عنوان کاتالیزور می تواند این امر جلو راه اندازی کند بعد به تدریچ از دخالت خود کم کرده و در آخر کاملا به بخش خصوصی واگذار کند .

دولت مالزی در سال 1983 با همراهی و مدیریت ماهاتیرمحمد شرکت پروتون اتومبیل سازی تاسیس کرد ظرف دوسال اولین تولید خود با کپی برداری از یک مدل ژاپنی به بازار داد امروز با بزرکترین کمپانی سازی های دنیا رقابت می کند و اکثر سهام آن واگذار شده است و حرفی برای گفتن دارد بعضی از مدلهای تولیدی این شرکت در نوع خود از بهترین های دنیا هستند بخصوص آخرین وانت دوکابین آنها که به ایران هم آمده و ایران خودرو مشغول مونتاژ آن هست.

شروع کار هواپیما سازی  می تواند با کپی کاری از یک مدل بزرگ و تجاری شروع شود حتی من پیشنهاد می کنم با بوئینگ 747 یا ایرباس 340 شروع شود هر کجا مشکل خورد دولت چک سفید امضاء وسط بگذارد که کمک خواهد کرد حتی وامهای بسیار کلان بدون بهره را روی میز بگذارد حتی 5000 میلیارد تومان و بیشتر؟

این نکته شروع از بزرگتر و بهتر غفلتی بود که در هواپیمای نظامی هم مرتکب شدیم بجای کپی برداری از F-14  از مدل کوچک شروع کردیم؟

ممکن است کسی مرا سرزنش کند که اطلاعات نداشتی بیراه رفتی ؟

خیر می دانم سوخت رسانی F-14 بصورت خطی و سوزنی بود این تکنولوژی در ایران احصاء نشده بود 

اشکالی نداشت اف 14 ایرانی سوخت رسانی معمولی داشت آسمان به زمین نمی آمد این همه انرژی و سرمایه که برای اف 5 گذاشته بودیم برای اف 14 گذاشته بودیم اکنون یک برگ برنده بزرکتری در اختیار داشتیم؟

اگر چه تا همین جا هم باید ممنون همت و فداکاریی پرسنل تولید کننده کوثر باشیم این هواپیما در غربت و با کمترین امکانات ساخته شد و دولت بعنوان حامی توانا در کنار این عزیزان ظاهر نشد با فقر کمبود بودجه چنین شاهکاری خود عظمتی غیر قابل انکار است.

اگر دولت با چک سفید امضاء در این جهاد خودکفایی شرکت کرده بود ( دولت یازدهم و دوازدهم ) اکنون چند صد هواپیمای جنگی پیشرفته ایرانی داشتیم و این روسیه بود از ما تقاضای F-14 ایرانی می کرد نه ما برای دوجین هواپیما متقاضی باشیم؟ ( نگویید دولت بودجه نداشت دولت روحانی فقط در یک سال بابت مسافرت تفریحی به کیش 500 میلیارد تومان از بودجه بیت المال حیف میل کرد فقط یک صورتحساب ؟ ) خوشبختانه چنین اسراف و تبذیری در دولت سیزدهم دیده نمی شود.

در زمان دولت هاشمی رفسنجانی شرکت فوکر که ورشکسته شد تصیمیم به فروش شرکت داشتند ایران می توانست این شرکت بخرد اما دولت وقت که در پایان هشت سال خود بود توجهی نکرد و فرصت عظیمی از دست رفت یک شرکت آماده با قیمت نازل ؟

حالا چرا این صنعت استراتژیک است بخصوص برای ما اگر ما بخواهیم در دنیا حرفی برای قدرت نمایی بزنیم نیاز است که بتوانیم به سرعت در هر کجایی جهان حضور داشته باشیم ( به همین جهت هواپیمایی را برای شروع باید انتخاب کنیم که بسیار دور برد باشد و بتواند سوخت زیادی با خود حمل کند تا تمام توطئه ها را خنثی کند)

اگر اعتقاد داریم که ایران یکی از چند قطب قدرت در دنیای آینده است ( ما آینده ایم رئیس جمهور در سازمان ملل متحد ) یک ضلع این قدرت همین صنعت ساخت هواپیمای بزرگ و اقتصادی است.

نکته ناگفته اینست که اینکار باید با شرکتهای دانش بنیان شروع شود و سهامی عام باشد خداقل 500 شرکت و شخص در آن دخیل باشند؟

به شخص واگذار نشود من قول می دهم زیر سه سال اولین نمونه قابل پرواز داشته باشیم.

باید در این زمینه آینده نگری داشت ما اکنون 500 هواپیمای مسافربری بزرگ کمبود داریم ظرف 20 سال آینده به 2000 هواپیما نیاز داریم از نوع تجاری و باری هزینه 2500 هواپیما برای ایران نزدیک به 900 میلیارد دلار تمام خواهد شد؟

اصلا پرداخت و تهیه چنین هزینه ای امکان پذیر نیست اما ساخت ایران میسر است.

اصلا شرکت بوئینگ که در سال 1916 تاسیس شد اولش هواپیمای تخته ای تولید کرد بعد هم فقط 900 پا می توانست ارتفاع بگیرد و برای حمل محصولات پستی ساخته شده بود که موفق هم نبود بعد هم اولین هواپیمای تجاری 100 نفره خود را بعد از 21 سال در سال 1937 به بازار داد تازه تا پس از جنگ جهانی دوم بود به سود کلان دست یافت و هواپییمای دور پرواز بی 17 فروش خوبی داشت.

اما فروش جهانی با 737 و 727 آغاز شد.

خوب ما حالا می توانیم این راه طولانی میانبر بزنیم فقط حمایت شدید بخصوص حمایت معنوی و اطلاعاتی دولت می طلبد ؟

دشمن در حملات مکرر به یکی از صنایع مستقر در اصفهان ( بخصوص اسرائیل ) نشان داد که چقدر به این صنعت حساس است؟

 لذا سعی تمام خواهد کرد این تلاش به شکست بکشاند.

باید باور کنیم بسیاری از سدها شکسته شده ما سد ساخت موتور هواپیما را با اوج پشت سر گذاشتیم 

ما سد ساخت بدنه هواپیما را با ساخت کوثر طی کرده ایم

ما ساخت رادار را پشت سر گذاشته ایم حتی رادار چشم مرکب تولید می کنیم.

چه عیبی دارد سر ریز تجربیات نظامی را در ساخت هواپیمایی تجاری داشته باشیم.

این صنعت می تواند بتدریچ تا 100 هزار نفر در کشور بکار گیرد و حداقل آورده مالی نزدیک به یکصد میلیارد دلار در سال برای کشور داشته باشد؟

نکته نگفته اینجاست که دولت با چند کارمند حقوق بگیر که از ساعت یازده آستینش را بالا می زند یعنی می خواهم بروم وضو بگیرم و تا ساعت 4 بعد ازظهر که از اداره می خواهد خارج شود هیچ کار دیگری نمی کند حتی آستینش را پائین نمی زند و فقط تزویر و نمایش چیزی که ندارد ( ایمان )

هرگز نمی تواند یک هواپیمای پنجاه نفره هم بسازد تا چه رسد به هواپیمای 500 نفره ؟

اما هر مدل ساخته شده باید مدت سه سال به عنوان کارگو ( باربری ) خدمت کند تا بتواند جواز حمل مسافر بدست بیاورد تا ایمنی آن کاملا تضمین شده باشد.

اصلا هدف ما از تولید هواپیما دست یابی به تکنولوژی قدیمی 20 تا 30 سال قبل این صنعت است حالا باید از یک هدف شدنی و قدیمی تر شروع کرد من قول می دهم ما بقیه را را کمتر از هفت سال طی خواهیم کرد ما قادر خواهیم شد ظرف چند سال به تکنولوژی روز دست یابیم

فراموش نکنید ایرانیان هجرت کرده و مشغول در این صنعت برگ های بسیار برنده ای هستند که ایران می تواند روی میز بگذارد؟

چه عیبی دارد دولت به چند متخصص کلیدی این صنعت ( اعم از ایرانی یا خارجی ) پیشنهاد چند ده میلیون پاداش و حتی خانه و بازنشستگی تضمین شده مکفی بدهد؟ ( این کار در دنیای صنعتی امروز بسیار معمول و پذیرفتنی است نگاه کنید که شرکت ورشکسته نیسان چگونه از فروپاشی حتمی گریخت)

ممکن است در ابتدا لازم باشد دولت وقت و هزینه هم برای اینکار بدهد اما در سالهای آتی از این صنعت بهره های عظیمی را خواهد برد ؟

اولین سود دولت عدم پرداخت 1000 میلیارد دلار هزینه خرید و نگهداری 2500 هواپیما ظرف بیست سال آتی خواهد بود.

دومین برد دولت دست دراز او در 17 ساعت برای هر نقطه در روی کره زمین خواهد بود

سومین برد دولت نرخ کمتر حمل مسافر و بار در کشور خواهد بود.

اکنون حمل هر کیلو کالا از چین به ایران از 4 تا 6 دلار است؟

در حالیکه هر کیلو بار تا آمریکا از 3 تا یک دلار بستگی به وزن و زمان حمل هزینه دارد.

چهارمین برد دولت فروش هواپیما و ارتقاء شدید دیپلماسی اقتصادی خواهد بود ؟ ( همین چهار تا برای شروع کافی است بقیه فعلا فاکتور می گیریم)

یکبار دیگر به مسئولین ضعیف مردد و نا امید هواپیما سازی گوشزد باید کرد اگر کاری نمی توانید بکنید بهتر زخم زبان نزنید و سکوت پیشه کنید استعفا پیش کش؟