راهبرد نجات اقتصاد ایران ( 73 ) یونانی کردن اقتصاد

دولت پس از به جای گذاشتن بدهی سنگین به بانک مرکزی و استقراض از بانکهای داخلی که مجموعا" به 800 هزار میلیارد تومان یا دقیق تر 200 میلیارد دلار که یک بدهی بسیار سنگین و غیر قابل باز پرداخت است ( در شرایط کنونی ) 

در واقع تمام آنچه که می شد از بازار داخلی قرض گرفت بوسیله دولت دریافت شد 

مفهوم این بدهی اینست که تقریبا دیگر امکان قرض کردن از بانکهای داخلی  وجود ندارد.

با نرخ فعلی سود رسمی بانکها دولت باید سالانه 160 هزار میلیارد تومان سود باید به بانکهای داخلی و بانک مرکزی پرداخت کند؟

دولتی که از پرداخت هزینه جاری کشور ناتوان است و  با هزینه کمر شکن و رو به افزایش ( مرتبا هزینه پرسنلی و هزینه جاری در حال افزایش است )

حتی در ده سال آینده ( با شرایط کنونی بازار نفت و رکود در بازار داخلی برای وصول مالیات ) قادر به پرداخت سود بانکها ( 160 هزار میلیارد تومان ) سالانه نیست؟

مفهوم این وضع اینست که اصل بدهی + سود آن که با جریمه های کمر شکن برای سال 1997 مساوی با 1000 میلیارد تومان برای سال 1998 مساوی 1250 میلیارد تومان برای سال 1399 مساوی 1600 میلیارد تومان و در سال پایانی1400 رئیس جمهوری روحانی معادل 2000 میلیارد تومان بدهی روی دست ملت باقی می ماند.

رئیس جمهور هم با یک خدا حافظی اشکبار با ملت جایش را به نفر دیگری می دهد

سود سالیانه که دولت برای این 2000 هزار میلیارد تومان بدهی سالی 400 هزار میلیارد تومان است به دلار سالی 100 میلیارد دلار باتوجه به فروش فعلی نفت که سالی 50 میلیارد دلار است ما در چهار سال بعد 2 برابر در آمد نفت فقط سود به بانکهای داخلی بدهیم این یعنی ورشکستگی کامل

ورشکستگی از نوع یونان حالا اضافه کنید این بدهی سنگین با قرض های در حال انجام از بانکهای خارجی که بشکل زیر دارد انجام می شود.

حالا که قرض از بانکهای داخلی امکان ندارد ( دیگر اعتبار و بانکی نمانده که سر کیسه کنند)

بانک مرکزی رو به بانکهای خارجی برده و با شرایط نه چندان جالب 8000 میلیارد یورو از بانکهای کره جنوبی و 22 هزار میلیارد یورو از بانکهای اروپایی ( اتریش دانمارک ایتالیا ) خط اعتباری گرفته است

تازه این اعتبارها کوتاه مدت هستند و سریعا باید باز پرداخت شوند 

اگرچه آقایان از رو نمی روند بلافاصله اعلام می کنند که این اعتبار بانکهای خارجی مال بخش خصوصی است درست است این اعتبار در واقع مال بخش خصوصی است اما دولت طرف تسویه در داخل و خارج است از داخل وصول و به بانک خارجی پرداخت نخواهد کرد

نتیجه چهار سال دیگر با یک دولت ورشکسته در داخل و خارج روبرو خواهیم بود دیگر نه بانک خارجی به ما وام خواهد داد نه بانک داخلی؟

بعد این قرض ها با اقتصاد چه می کند ؟

به مراتب وضع ما از یونان بدتر خواهد شد؟

چون یونان عضو اتحادیه اروپا بود اروپا خود را موظف به نجات یونان می دانست ما چی؟

ما هزار دشمن خارجی و عدم اعتماد داخلی داریم اصلا وضع قابل توضیح نیست؟