راهبرد نجات اقتصاد ایران ( 263 ) اتوبوس اقتصاد ایران همانند اتوبوس دانشگاه آزاد می ماند؟

در غوغایی سقوط اتوبوس دانشگاه آزاد و کشته شدن بیش از ده نفر بی مسئولیتی مسببین این فاجعه  

را دو چندان کرد.

خود سقوط و کشته شدن عده ای از بهترین دانشجویان و راننده اتوبوس نشان از نقایص بسیار و کوتاهی فاحش دارد .

در واقع سلسله نا مدیریتی بی تدبیری و کوتاهی پشت پرده گسترده تر از لوازم ( اتوبوس فرسوده و جاده ناقص ) بوده است.

فرافکنی مسئولین دانشگاه مربوطه نیز مزید بر علت شده است.

اول راننده را مقصر جلوه داده اند در حالیکه بعدا مشخص شد فداکاری او در تخفیف حادثه نقش داشته حالا باید جنازه آن مرحوم از قبر خارج کنیم و مدل شجاعت و فداکاری بر سینه او بزنیم .

دوم عدم پذیرش کوتاهی و اقرار به تقصیر مسئولین مربوطه نشان از بی راهه رفتن سیستم اداری و مدیریتی کشور است.

در حالیکه در حادثه ای مشابه در دنیا مسئولین اقرار به کوتاهی و شکست می کنند و کناره گیری اینجا با عناد پرخاش مسئولیت ناپذیری گستاخی حماقت و عدم قبول کوچکترین نقص و کوتاهی روبرو هستیم این خود گناهش از خود جرم بیشتر است .

وقتی مدیری این چنین برخورد می کند مفهومش اینست نه شناختی از کار دارد نه شناختی از مسئولیت خودش و نه کار گروهی را می شناسد یک کودک خود خواه است در نقش مردی بزرگ با مسئولیتی بزرگتر ؟

این داستان غم انگیز مدیران کشور است کم و بیش همین داستان در همه جا صدق می کند؟

از معاون اول بگیر تا آخرین مدیر آبدارخانه دولتی همین روحیه حکم فرما است ؟

این ها از خارج و آمریکا نیامده اند اینان پرورش یافته همین محیط  دو رویی و دستمال زنی داخل هستند .

همین روحیه ای که باعث بدبختی ما ایرانیان شده است.

روحیه تزویر و چاپلوسی کارکنان و روحیه پرخاش گری و طلب کاری و ندانم کاری و خود خواهی بیسوادی  بی فکری مسئولین.

یک نماینده مجلس نگاه کنید چه روحیه ای دارد از زمین و زمان طلب کار است تقاضای اطاعت مطلق دارد خود را از آسمان می داند تمام این روحیات شاهنشاهی است روحیه جاهلیت است روحیه آل سعود است .

هزاران کیلومتر این روحیه با اسلام و منطق فاصله دارد متاسفانه ما داریم حکومت جمهوری اسلامی ایران با روحیات جاهلیت اداره می کنیم این دقیقا روحیه دولت مردان ما است؟

حالا این اتوبوس سقوط کرده باید مقصرین مشخص شوند باید روحیه کی بود کی بود من نبودم در اینجا سرکوب شود روحیه مقصر قلمداد کردن کوچکترین و آخرین عضو این ضایعه خاتمه پیدا کند.

 اتخاذ این رویه مسئولین را هوشیار خواهد کرد فقط مزایا و قیافه گرفتن نیست جواب پس دادن هم هست؟

اما اقتصاد ایران هم مانند این اتوبوس باید مسیر سخت و سرازیری و شیب تند تحریم و سقوط اقتصاد را بپیماید با جاده ناهموار و راننده بی تجربه آقای شاه پسند و سرما و کولاک در راه ؟

آیا باید شاهد سقوط و عدم پاسخ گویی دولت و مسئولین روبرو شویم .

اکنون هنگامه خطیر تصمیم گیری و اتخاذ تدابیر سخت و آینده نگری ژرف است با این اتوبوس باین راننده با این مدیر دولت امکان به سلامت رسیدن اتوبوس نیست.

مگر با تجربه جمعی حداقل پنجاه اقتصاد دان و تفکر جمعی و مسئولیت پذیری نا محدود.

با روحیه جمعی و عدم خود خواهی عدم خود برتر بینی دولتی ها امکان سر به سلامت بردن است ولو غیر ؟

اینجا جان هشتاد میلیون ایرانی در این اتوبوس در خطر است حتی توان مسئولیت پذیری دولت روحانی در حد اتوبوس 50 نفره نیست.

با جان هشتاد میلیون نفر چه می کنید شما؟