راهبرد نجات اقتصاد ایران ( 400 ) راهبرد "جهش تولید " به اجراء می رود یا به بایگانی؟

سال 99 با رهنمود رهبر انقلاب سال "جهش تولید "نامگذاری نامیده شد.

باید با تحسین این راهبرد اساسی که نیاز وافر امروز ما است اذعان کرد یک انتخاب هوشمندانه و اساسی بوده است. 

اگر اجرایی گردد یک فرار اساسی از تحریم و کرونا خواهد بود؟

اما راهبرد های سالهای گذشته نشان داده است قسمت اجرایی کشور ( دولت ) با یک ترفند تبلیغاتی عجیب از اجرایی کردن این راهنمودها فرار می کند؟

در واقع از سال 1378 که نامگذاری سالها در نوروز باب شده است هیچ یک و هیچ سالی به صورت کامل اجرایی نگردیده است؟

حداکثر موفقیت این راهبردها کمتر از بیست درصد بوده است آن هم در دولت های گذشته دولت روحانی به صورت مطلق هیچ راهبردی را عملیاتی نکرد؟

نگاهی به شعارهای سالهای گذشته نشان می دهد که دولت روحانی با در پیش گرفتن یک رویکرد چاپلوسانه و تکرار مرتب لغت و شعار آن سال در عمل یک لایحه یک مصوبه عملیاتی نداشته و ندارد؟

نیمه دوم سال 92 دولت روحانی شروع شده است لذا اولین راهبرد در نوروز سال 93 که سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی بود با شعار های مکرر هیچ گاه عملیاتی نشد.

فقط در بروشورها و سخنرانی ها تکرار تکرار شد تا سال 94 رسید راهبرد سال 94 - همدلی و همزبانی دولت ملت بود که با دروغ های مکرر و خلف وعده های مکرر روحانی از شعار های انتخاباتی خود یک عقب رفت تاریخی عظیم بود.

راهبرد سال 95 "اقتصاد مقاومتی اقدام و  عمل" گویی این راهبرد بسم الله بود دولت روحانی جن هیچ وقت دولت روحانی به دنبال آن نرفت اگر رفته بود امروز اینقدر مشکلات نداشتیم.

راهبرد سال 96 "اقتصاد مقاومتی تولید و اشتغال" بود همانند سال قبل به پشت گوش انداخته شد.

راهبرد سال 97 "حمایت از کالای ایرانی" بود اگرچه از طرف ملت مورد استقبال واقع شد اما دولت هیچ برنامه ای نداشت.

راهبرد سال 98 "رونق تولید " بود این رونق هم در غوغای تحریم و دست پا چلفتی دولت روحانی گم شد اگرچه از طرف ملت استقبال شد.

اما دولت هیچ کاری برای رونق تولید نکرد.

مشکل کجا است ؟

این شعار و راهبردها محل قانونی و عرفی شر عی ندارند یا رهبر انقلاب موقعیت شناختی خوبی نداشته اند و بدون زمینه تاریخی و نیازی آن ها را عنوان کردند؟

اتفاقا هم از لحاظ قانونی شرعی و عرفی این راهبرد ها طبق قانون اساسی و وظیفه اصلی ایشان در قانون و همین طور طبق نیاز تاریخی و زمینه ای بسیار مناسب و به موقع در اوج تهاجم تحریمی کشور و حتی قبل از شروع تحریم ها و بحرانها مطرح شده بودند.

حداقل امروز می توان به لحاظ زمانی اقرار کرد که این راهبرد ها اصولی و مورد نیاز صد در صدی کشور بوده است .

اما جایگاه رهبر در قانون اساسی چهار وظیفه اصلی دارد 

1-تعیین سیاست های کلی نظام جمهوری اسلامی ایران 

2-نظارت بر اجرای سیاست های کلی نظام جمهوری اسلامی ایران

3-حل اختلافات سه قوه کشور

4- حل معضلات نظام که از طریق عادی قابل حل نیست؟

این چهار وظیفه اصلی ایجاب می کرد تا رهبر استراتژی های کلی و اهداف مشخص کنند.

که اینکار هر سال انجام داده اند.

پس سوال اینجاست چرا این راهبرد ها که به لحاظ قانونی و شرعی و عرفی و حتی دانشی و موقیت شناسی به موقع اتخاذ و ابلاغ شده اجرایی نشده است.

حداقل در این شش سال گذشته چه کسی مقصر بوده است چه کسی از اجراء خود داری کرده است؟

بلاشک شخص روحانی اولین مجرم این ضرر های عظیم بر کشور است چرا؟

چون ایشان رئیس قوه مجریه هستند و در مورد عدم اجراء هر رهنمود باید پاسخ گو باشند؟

ایشان می توانستند هر وزیری که از اجراء خودداری کرده بود بر کنار کند.

می توانست از هر مقامی در کشور باز خواست کند؟

تاریخ شش سال هشت ماهه گذشته نشان می دهد ایشان در این مورد هیچگاه عمل نکرده بلکه در سخنرانی ها و موضع گیری های سیاسی هم نشان داده علاقه ای به اجرایی کردن این اهداف استراتژیک کشور نداشته است.

اگر کسی امروز باید در مورد کوتاهی از ضرر و زیانهای گذشته به کشور باید محاکمه شود ایشان هستند

اگر از سال 93 مدیریت جهادی اقتصاد و فرهنگ آغاز شده بود امروز کشور باید این وضع می داشت.

پاسخ ها کاملا روشن هستند راهبرد " جهش تولید" هم به وسیله ایشان هیچ گاه اجرایی نخواهد شد.

اولین مشکل در انتخاب رئیس جمهور در کشور اینجاست که شخص انتخاب شده توجیح شده نیست؟

وقتی سر کار می آید مرتب به دایره و حریم دیگران سرک می کشد دخالت می کند مرتب بر علیه دیگر قوا و حتی رهبری افاضات عرضه می کند؟

آقا تو انتخاب شده ای این خط کاری دنبال کنی نه اینکه در مقابل ملت مرتب اظهار فضل کنی؟

احمقانه اینجاست که قانون گذار به رئیس جمهور اجازه داده هر گاه متوجه شد قانون یا قوانینی مزاحم کار دولت حتی ملت هستند با تقدیم لایحه تقاضای تغییر آن قانون بکند.

حتی می تواند برای تغییر قانون اساسی لایحه تقدیم مجلس کند و تقاضای رفراندوم کند.

اما سابقه نشان داده آقای روحانی مرتب افاضات برای دلسرد کردن ملت و خوشحال کردن دشمنان انتخاب کرده است.

هرگز برای تغییرات اساسی طرح و برنامه ای نداشته است؟

این نشان از کم بودن دانش عمومی و تخصص اجرایی و حکومتی دارد.

وقتی قانون به شما مجوز عملکرد قانونی داده است چرا از آن استفاده نمی کنید؟

پس درد در جای دیگری است ؟ متاسفانه ایشان گاهی خود را فرا قانون می داند؟

اگرچه من متقاضی هستم با ایشان قانونی بر خورد کنید استیضاح و برکناری به علت کوتاهی در خدمت کوتاهی در اجراء کوتاهی در همکاری با سه قوه کوتاهی در اجراء اوامر رهبری.

من متقاضی هستم ایشان برکنار و محاکمه و حتی مجازات شوند.

نه به خاطر شخص روحانی بلکه برای تضمین راهبردهای آینده کشور بعضی از این راهبردها اساسی هستند و این چهار سال اخیر این راهبرد ها و اجراء کامل آنها حیاتی بودند که اجراء نشدند.

اگر یک بار کشور رئیس جمهور خاطی محاکمه و زندانی کند و خفت و خواری عدم همکاری و اظهار فضل بی موقع را محکوم کند .

در آینده اینگونه مسائل در کشور نخواهیم داشت برای همیشه این گونه خیانت به کشور جمع خواهد شد.

این شائبه که رئیس جمهور هر کاری کند از محاکمه و مجازات معاف است برای همیشه برچیده خواهد شد.